Να μαι και πάλι έφτασα
η Γιάννα στο Πλωμάρι
με χρόνια πας τη πλάτη μου
πολλά σαν ναν γομάρι
Καλοκαιράκι κι Αύγουστος
μ’ ολόγιομο φεγγάρι
ήρθα και πάλι γύρισα
στο ποθητό Πλωμάρι
Το πρώτο μου προσκύνημα
στους βράχους εκεί πέρα
στο φάρο που πηγαίναμε
μαζί με τη μητέρα
Πάει να σπάσει η κάρδια
σε εκατό κομμάτια
Διπλά κτυπάει ο σφυγμός
θολώνουνε τα μάτια
Μ’ αγάπη τρυφερότητα
το μάτι αγκαλιάζει
το γαλανό του ουρανού
της θάλασσας τα ατλάζι
Τα μάτια μου θαμπώνουνε
όχι δεν είναι δάκρυ
το φως το αιγαιοπελαγίτικο
λάμπει απ’ άκρη σ’ άκρη
Να και οι βάρκες τα γριγρί
στο μόλο αραγμένα
Στ’ ακροθαλάσσι να η σπηλιά
στους βράχους εκεί πέρα
θαλασσοπούλια κατοικούν
μου έλεγε η μητέρα
Μα εγώ ένα δράκο έβαζα
εκεί πως κατοικούσε
το παιδικό μου το μυαλό
έτσι ελειτουργούσε
Γιάννα δεν εκουράστηκες
ώρες πας το μουράγιο
έχεις κι άλλο προσκύνημα
εκεί ψηλά στον Άγιο
Στην εκκλησιά του Αη Λια
άμε να προσκυνήσεις
εκεί ήταν και το σπίτι σου
και έχεις αναμνήσεις
Άγιε μου Λια συχώρα με
δεν πήγα να ξεχάσω
πρωί πρωί με τη δροσιά
εκεί ψηλά θα φτάσω
Με πήρανε τα γηρατειά
μα πριν να ξεκουτιάνω
Το άγιο χώμα του σπιτιού
εκεί να προσκυνήσω
λίγο απ’ αυτό στη χούφτα μου
με ευλάβεια να κλείσω
Σκύβω δίπλα από τη θάλασσα
πας τη ψιλή την άμμο
το χέρι μου τρεμάμενο
γραφή αφήνει κάτω
Σαν ιερό μνημόσυνο
Ξέρω το κύμα θε να ρθη
σε λίγο να τα σβήσει
μα το μυαλό και η ψυχή
δε θε να λησμονήσει
Ο ήλιος εβασίλεψε
δροσιά φέρνει τα αγέρι
στον ουρανό επρόβαλε
δειλά το πρώτο αστέρι
Καλοκαιράκι κι Αύγουστος
στο όμορφο Πλωμάρι
έπεσε η νύχτα κρύφτηκαν
Το αεράκι που φύσα
χαϊδεύει τα μαλλιά μου
Θεέ μου τέτοια ομορφιά
ούτε στα όνειρά μου
Κάνω να φύγω μα ξανά
πίσω με πάει το βήμα
να αφήσω τέτοια ομορφιά
Θεέ μου είναι κρίμα
Ψητό χταπόδι μύρισε
μα και καλαμαράκι
στο ταβερνάκι στάθηκα
να πιω ένα ουζάκι
Στον ουρανό εβγήκανε
τώρα χιλιάδες άστρα
και μυρωδιά βασιλικού
ξεχύνετε απ΄τη γλάστρα
Κυρ Κωσταντή βάλε μεζέ
και λίγο λαδοτύρι
κάνε μου το χατήριΡηνούλα
2/8/99