ΣΤΟΥ ΤΑΡΣΑΝΑ ΤΟ ΜΑΧΑΛΑ..
παιδόπουλα στη γειτονιά
παιχνίδια και ξεφωνητά
Να η Ιωάννα και η Στέλλα
και η Ρηνούλα τού Γιαννέλα
να και ο Κώστας ο καλός
και παραπίσω ο Βαγιός
ο Στέλιος ο Μάκης και ο Νίκος
τρεχάλα πίσω και ο Μήτσος
κρατώντας το μικρό αδελφό
το Χρήστο πού ήτανε μωρό.
Α, βρε τον Τάκη ξέχασα
μνημονικό πια έχασα
τον Στράτο δεν τον παίζαμε
έβριζε δεν τον θέλαμε
ερχότανε κι αυτός ο Σπύρος
πού ήτανε ψηλός σαν στύλος
παιδόπουλα στη γειτονιά
περνάγαμε όλα μια χαρά.
Τούς κλέφτες παίζαμε τα βράδια
κι αυτά τα έρμα τα τσουκάλια
τι γέλια τι ξεφωνητα
παίζαμε μακριά γαϊδούρα
και βάζαμε για σημαδούρα
χουχούλια, μπίλιες και κουγιούνια
που ο Σπείρος τα έπαιρνε με... τζούτζα
που ο Σπείρος τα έπαιρνε με... τζούτζα
καλά καρδιές, γλυκά ξινά , τα αγάλματα, το ρολογά,
έλα από τ άλλο μου τ’ αυτί
το δαχτυλίδι, τη καρφίτσα,
τα κίλια και τη κουβαρίστρα
τηλέφωνο τη κάναμε
και ….σύρμα πια φωνάζαμε
ανέβαινε ο κυρ Γουγούλας
όπου για μάς ήταν….μπαμπούλας
Eβράδιασε στη γειτονιά
τι θέλουν έξω τα παιδιά;
Κύρ δάσκαλε μεγάλος πια
ξέχασες τι θα πει παιδιά
παιδί σαν είσουνα κι εσύ
ακουγες καμιά συμβουλή;
παιδί σαν είσουνα κι εσύ
ακουγες καμιά συμβουλή;
Ολοι μαζί κρυβόμαστε
μες τά σκαλιά χανόμαστε
το ποντικό είχαμε δεμένο
και μες το δρόμο πεταμένο
ήταν κουρέλι κι ένας σπάγκος
πού τον ετράβαγε ο Στράτος
ο δάσκαλος τον έβλεπε
κι όλο εχαμογέλαγε
γέλιο κρυφό μες τα μουστάκια
παιδιά είναι …παναθεμάτα
κι εμείς τρεχάλα τώρα πια
τα πήγαμε όλα μια χαρά
το δάσκαλο κοιμίζαμε
και.... παιχνίδια ξαναρχίζαμε
ΡΗΝΟΥΛΑ