ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΤΖΑΚΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ ΚΑΙ ΤΗ ΓΙΑΓΙΑ
Τότε που είμαστε παίδιά
Σαν έπεφταν τα πρώτα χιόνια
τις κρύες νύχτες του χειμώνα
μας μάζευε όλα ο παππούς
κοντά στο τζάκι στη φουφού,
διπλά η λάμπα, η το λυχνάρι,
αχόρταγα ρούφαγαν το λάδι
Παίζαμε τη κολοκυθιά,
τον μπίστη, τα μονά ζυγά,
τη ντάμα, μα και τη κρεμάλα
κι έκανε ο παππούς τη μάνα.
Παίζαμε και τη τριφιλίτσα
που ήταν μες την αλωνίτσα,
το τζιπ τζιπ τον αϊτό,
τον αϊτό τον σταυραϊτό,
το ένας μπαμπαλίκους
τσι δυο μπαμπαλικέλια
κλέψαν δυο παπτσέλια,
πιτά πιτά ο γάιδαρος,
πιτά πιτά του πλέλ,
τα τούμπουρτου μπουρτσέλα,
πάνει στου κάστρου τσ έλα
το έχου δυο πουλάκια
μές τα καλαθάκια
το ου θεία έχς φουκιούδα
να ανάψου του τσιρέλιμ;
το κι πακείς;
- γη.
κί τρως;
- ψουμί τσ αγγούρ
κάτσι κάτου σά γαδούρ.
Όποιος παιχνίδι έχανε
τη κουκουβάγια έκανε,
το γάιδαρο η τη κατσίκα
Γελούσαμε πολύ μ΄ αυτά,
παίρναμε τής γιαγιάς τ αυτιά
Πάντα η γιαγιά είχε μια φούρια
να τελειώσει τη πατούσα,
ή το καλάμι, ή τη φτέρνα,
πέντε βελόνες πόντους μέτρα.
Η μάνα μας στο μαγειριό
ετοίμαζε το βραδινό,
τηγάνιζε τούς αμανίτες,
τα πράσα και τις τηγανίτες.
Έφτιαχνε και ζβρούνιες μ’ αυγά,
θεέ μου τι μοσχοβολιά !
Στους τοίχους βγαίνανε σκιές
ήταν ψηλές και φοβερές.
Μαζί μας έπαιζε κι η λάμπα
ψήλωνε τη μικρή σκιά μας.
Δεν το καταλαβαίναμε
γίγαντες εμείς βλέπαμε.
Παιχνίδια και πολύ χαρά
δίπλα στο τζάκι στη γωνιά,
χίλια παιχνίδια θησαυρό
στη μνήμη ψάχνω να τα βρω.
Τα έχω εκεί μέσα στοιβαγμένα
και από το χρόνο φυλαγμένα.
Πρέπει να μάθουν τα παιδιά
ετούτα τα σημερινά
πώς έπαιζε παλιά η γιαγιά …
Άλλωστε σαν τα θυμηθώ
παιδάκι γίνομαι κι εγώ
ξανά γυρνώ σ αυτά τα χρόνια,
πού είχα παππού κι ήμουν εγγόνα !
ΡΗΝΟΥΛΑ
1999
..........Ετούτα τα σημερινά