Μικρό παιδάκι τόσο δα
τη μάνα ακολουθούσα
ήθελα νάμαι δίπλα της
τη φούστα της κρατούσα
Το σπίτι μας στον Αη Λιά
εκεί στο βουναλάκι
ήταν μικρό, μα όμορφο
ήταν μικρό, μα όμορφο
μες το στενό σοκάκι
Τη μάνα μου κι εμένανε,
σαν έπιανε η μπόρα
το σπίτι δεν μας χώραγε,
μικρότερο ήταν τώρα
Τη στράτα οι δυο μας παίρναμε
ερχότανε μπουρίνι
και στο γιαλό βρισκόμαστε
εγώ μαζί μαζί μ' εκείνη
Στα βράχια ολούθε στέκαμε
στην άκρη εκεί του φάρου
φτεροκοπούσε η καρδιά
σαν τα φτερά του γλάρου
Η θάλασσα αγρίευε
και εμείς οι δυό αντάμα
τη βάρκα περιμέναμε
κάνοντας ένα τάμα
Τη βάρκα λέγανε Αννιώ
τη μάνα λέγαν Άννα
και το πατέρα Νικολό
κι εμέ φωνάζαν Γιάννα
Η βάρκα μας ότι ακριβό
έφερνε εκεί μέσα
το κύρη μας το Νικολό
τον πιο καλό πατέρα
Φουρτούνα σαν εσήκωνε
η θάλασσα η μπαμπέσα
τα μάτια μας βουρκώνανε
γιατί στη βάρκα μέσα,
βρισκόταν άξιος ψαράς
τίμιος νοικοκύρης
ο Νικολός με το όνομα
κι ήταν δικός μας κύρης
Η βάρκα μας σαν έφθανε
η μάνα μου η Άννα
το Νικολό αγκάλιαζε
κι εγώ μαζί η Γιάννα
Στον Αη Νικόλα και οι τρείς
πηγαίναμε αντάμα
και με μεγάλη ευλάβεια
εκάναμε το τάμα
Η θάλασσα γαλήνευε
σταμάταγε η μπόρα
στο σπίτι ανηφορίζαμε
που μας χωρούσε τώρα,
το κύρη μου το Νικολό
τη μάννα μου την Άννα
και το μικρό παιδόπουλο
εμένανε τη Γιάννα
Η γάτα μας καθότανε
πάντα στα σκαλοπάτια
τη Γιάννα της περίμενε
κι όχι τα φρέσκα ψάρια.
Αύριο είναι παραμονή του Αη Νικόλα.
Χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν.
Ρηνούλα